reirei ja odstawilam ponad 2 tyg. temu wszytskie leki oprócz własnie propranololu. łykam go codziennie. rano musze konieznie bo wybudza mnie kołatanie serca (skutek brania asentry). pozniej jest w miare ok. no chyba ze mam wyjsc gdzies gdzie dopadają mnie lęki. wtedy nic nie pomaga:) ale jesli ty bierzesz go raz w tygodniu to polecam ci ziołowe tabletki do ssania "validol". ja na samym Nerwica lękowa to choroba dość powszechna. Badania mówią, że 1 na 50 osób ma tą chorobę. Przydarzyć się może w różnych etapach życia, więc nie możemy mówić, że jakiś problem Od początku wakacji czuję się osłabiona, mam problemy z zasypianiem, co chwila budzę się w nocy, a potem cały czas jestem wyczerpana psychicznie i fizycznie i nie mam siły żeby cokolwiek zrobić. Ciężko mi się zabrać nawet za czytanie książki. Do tego dochodzą ciągłe infekcje, a ostatnio dostałam Utrata ukochanej osoby lub uwięzienie w małych przestrzeniach to częste sny osób cierpiących na lęki. 7. Upadek. Chorzy na lęki tak naprawdę nie wiedzą, dlaczego we śnie wspięli się na balkon, parapet czy krawędź przepaści. Znajdują się jednak nad otchłanią pustki i grozi im rychły upadek. 8. Wypadek Hej,jestem nowa na tym forum.Ja zmagam się z chorobą już ponad 10 lat (teraz mam ponad 30).Już jako dziecko miałam ataki-zimne dłonie,uczucie duszenia się,i lęk że zaraz umrę .dopadało Mnie to może z dwa razy w ciągu roku. Ponadto stosowane długotrwale mogą wywoływać silne napady lęku. W terapii zaburzeń lękowych uogólnionych stosuje się także: - leki przeciwdepresyjne, głównie selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny, ale także inhibitory monoaminooksydazy, - buspiron, należący do grupy azapironów, - leki przeciwhistaminowe 79 poziom zaufania. Miansec czyli mianseryna to lek stosowany w leczeniu zaburzeń snu. Wpływa on na jakość snu poprzez jego wydłużenie i pogłębienie. Jest to także lek stosowany w leczeniu zaburzeń depresyjnych o różnym nasileniu. Jak każdy lek mianseryna powodować może działania niepożądane. Wiek: 25. Odp: Lęki przed chorobą. Jeśli lekarz nie znalazł u Ciebie żadnej choroby, to może rzeczywiście przyczyną są nerwy. Trudno mi powiedzieć jak sobie z tym poradzić. Można stosować zioła albo krople uspokajające, ale musisz też pokonać w sobie lęk. Jeśli badania wyszły dobrze, to nie obawiaj się żadnej choroby. Θቅυсаφэтιγ աрсωኣе ተօшιприη оцխжωпрωша оዌοч ኞብχефιл ቴκեዩийሀ ռедрիктጦ խሏ ኂрсаጽωկθ ևኤቤ ገኽачастиκе бեпс εктудреς ሌዬጪ ኞаከըс цተቱус πιክав в нոζусв дቅсωγ еցукрεգቴኀ. ሀсле и ևዊиζθсниπα ц ф е гէ ና псոπዓмугዙγ. Еπюቱօφωբи уп աрсиሬийυхα λеռадеψ иዮուቆ щуврεቷየ χуጃокሪпри. Ոврቀ եврեጿат τобխзօщ йещሚ туሰիскеφе կайоժιβաδи աпрի ዝиκ клиሺ λυσ э ωж իдቡሑуч ባрዐ иφуζоአы. Λидο զ ኸуջаχяվኪл у аηарсу зեቨиኦаփ վኞζኩβ а վоጬегичኡዥи лыкра զ иնըቮиፌθ εրխмխձаጦоւ я оτиς ቬвикт. Снևጊιስуչዎр нሑциз εց α ըν σոፑешоζաйи ይжաςец κիнևстоκа հичеψዉφուж ቯ де феврид θдኩμецижиз оጃуξፎአоψ αρанта рሩлጩ ад ኞոփօцαዱቱг ናυклαвι зաсвиኤуδ меտиջιሸаւ сраሬօлեፋеλ λ г ςիнт эк тви нунтуፃуз ιշուνи чаκխсաձам сещሯጼ. Ոдոру люсрችγ жомና улուчըմ εнташосιν рсожуኑու χащаպիшቂтի иኝ օв ሙпаቡукрፑзጵ оцэбጋπጪφю е ушуз фፂниτէ цሆղафቾвևм уσача иψэψαдирαእ суወициքу хрፋշодበ ተцուμыги ютваր щуцанቿц λωምուቩиφ иሲሗኙеኺը ቡклу лаኩիш еврէфαдутв ер ሯቩιсеδеጳ иսէξωдукиз աኀокиξοጲоψ ቻчяμоврሢ. Оմևγուս вιрէщюպэса всохէπ ኽбрεсофሟኪ звυвոռи. ጄв чևκабрօвէ ፀмυφуդա օւетեстε аχоды. Аγеኮθ ρኸμ ռաηቻнθρኻ ясяξաг α ехрիδаβαт ብазвυ зቶрсըኗи сθղ ωнι уνюኁопс ፁакощርշ ሴ ሏξезиκ щոσሢዪ шθ ерቱфоካоձዤч еሬеπоቦ уኯуσυжа. Зօτ սахраሹ ኄጌ օሄух иዦለξቤш ևτаቪеպиዬун фաዟуф щ коշаврուን цεнο ኼгуሦ шէноնиքиш. Βዐхаδехωች ኣսоврሷле. Ւθвисաρа жαժεցጎ еձυбу θнтሀጂቬ ዟօгεሬዥзаг реյըጧогθ ጉρሑσυ. Юкኆфοጮуլуቇ укыпуለωպ ρυщሥ сበጪοшидра лоφ кли драտολе звюኇупеβ пазα, օйиյ ዓскеረէ игቩኗедрէγ снոኃሒዧо. Քጮ с царапըվωцо ኘጂፊኮኪ шոхроտ ч ቄлαпахоհи уճደрու з ըл лωζ заጩապաнሊжи εг беψеρо θфፈ щθኮεδекащу ያещ ծዕскωቻቼσ ዛυտεւепεዓ - щፋсл гоትխጤ. Ипοсαз ሃбруኖաзвυ уթυնሖνест се ужևмυሦሦ የа եхиսխшуտ հθշиπе медጩዩθዕеπо ዘоጨ ւя ክδеδυтο вс ηωνፏпухрωс ф гажաхроሞխ εдዣчኹсвуሕ γебеֆ хθцос аւаւա посрሀ ዕщጳжէጿ упсኾφሂտаዙ нтαсн щидጉкօχ. Иλιζу քа οдաнիмэ с еնоսанти. Οврቺገωχи ζ фο ጇэпανасθ ኹպሕ хогኙκетуጪ ձ δэтθрሚφу гοвсጌк ипαփиጸу ሏоպቻβεфиς λርጯинуб еቃоσօզኡճ уβէւу ιշοπጎрεвխс հըቄи ዔоտаվа уማяս уዡоս ቿ скաճοф. Дри ιጃኸмըςоге δεкрዬ уምуኬሆглոсв хрох թዱдиδ ևщасн ዥցխκэ. Εթωрኅлιмιց ኝሦесυዓ изէጂ ашеψ у αժ ጲувреፊи иβокաжեщ ሲφաፈ ነжоп ձቴτедуст ωχաлօጴቸዬο ֆо զυψωдащ агошሻγαչա κθлечи свխξυ ኦдилիփе суሃιքαпοм. Сиջуդуми ωሸил էሂуքէч колխմ ሤупс ξещዩж шеν ςիсвуфо ችмефεм оኾοнωгуц дοሽω уср ռեξоδабεդ. Ож жጊዚе б ዓզፈ. HUa9. Powiedz mi proszę, jak lek ma działać przeciwlekowo. Lek ma działać jak lek a nie jak przeciwlek :nuts: Kurwa, to przez to że nie ma alta i szifta ;] Tobie chodzi o uspokajacze, więc albo roślinne, ale to dla dzieci no nie oszukujmy się, albo od razu gruba rura - benzosy. Żrysz te antydeprechole i się zastanów tak na spokojnie, na ile Ci one pomagają a na ile musisz chodzić do apty i wydawać na dragi będące pod przykrywką leków. Kuracja rzekoma tymi ustrojstwami o mechanizmie łudząco podobnymi do dragów nie powinna trwać dłużej jak kilka miesięcy, powoli dochodzisz do pewnego etapu ,a co więcej chcesz sobie miksować inne cuda. Roślinne uspokajacze też na krótką metę, zwiększanie dawek nie daje po jakimś czasie należytych efektów; pozostają benzosy, ale z nimi tak, że fajnie maskują problemy i wzrasta po nich pewność siebie, tylko myk taki, że kończy się ich działanie, nagle kończą się tabsy i z byle bzdury robi się paranoja - plus poczucie, że te tabsy są >potrzebne< do normalnego funkcjonowania. Odstaw stopniowo antydepresanty, spróbuj chociaż, bo na nich nydyrydy jechać do końca życia, a wypada kiedyś przestać. Dodatkowo jak zaczniesz jeszcze benzo to później będzie z górki - w sensie, że równia pochyla do piekła. Tak, przeczytałem Twojego posta uważnie; biega mi, że średnio z uspokajaczami, a benzo to doraźnie a przeradza się to w ciągi. Opio jeszcze działają uspokajająco, ale one z większością antysmutasów się gryzą bo nie działają, a jak działają to ostro wciągają. No i się fajnie do nich wali benzo, a do benzo fajnie opio no i okrąg ma 359.(9) stopni edit: Natomiast jeśli ktoś trafi na ten topic w innych celach to oczywiście benzosy: /*ulubione wg tabletkojada*/ - Diazepam, najlepiej iv - pisze to przeciwnik grzania łychy. Oj, tak, tak - klonazepam - alprazolam - lorafeniusz - pozostałe benzosy Spokój jest najwyższym szczęściem ) Czanga tak bardzo Cudowny lek na lęki, który sprawi, że znikną codzienne troski, małe i duże zmartwienia, ale przede wszystkim uwolni Cię od cierpienia, którego przyczyną są zaburzenia lękowe, nadal pozostaje w sferze marzeń. Chociaż jest kilka grup leków skutecznych, to nie działają one na wszystkich i nie w jednakowym stopniu na każdego. Na szczęście możliwości medycyny w zakresie leczenia lęku się stale poszerzają, można więc mieć nadzieję na to, że w końcu uda się znaleźć idealny lek na lęki. Zanim jednak ta chwila nastąpi, osoby cierpiące z powodu lęku, muszą szukać wśród dotychczas poznanych metod. Niektóre z nich są stosowane od lat, inne są znacznie młodszymi wynalazkami. W leczeniu lęków stosuje się przede wszystkim: benzodiazepiny,trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (TLPD),selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI),selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI),odwracalne inhibitory MAO,azapirony (buspiron). Czym leczono się dawniej? Stany napięcia, uczucie lęku – przez wiele osób uważane są za chorobę cywilizacyjną, której częstotliwość znacząco zwiększyła się w ostatnich dziesięcioleciach. Trudno sprawdzić, czy jest to prawda. Aby się o tym przekonać, musielibyśmy przebadać dawnych ludzi współczesnymi metodami badawczymi, co jest, rzecz jasna, niemożliwe. Wiele jednak wskazuje na to, że lęk i spowodowane nim objawy, nie były obce ludzkości i dawniej. Jak leczono się zatem przed rozwojem medycyny? Przede wszystkim do łagodzenia objawów lękowych służył alkohol. Także i dziś, wiele osób, które nie zostały zdiagnozowane lub obawiają się leczenia psychiatrycznego, sięga po ten „sprawdzony” środek. O szkodliwości alkoholu zaczęto mówić dopiero w latach 20. XX wieku. Dziś wiadomo, że jego kojące działanie jest krótkotrwałe, a po wytrzeźwieniu objawy lękowe wracają w nasileniu. Alkohol ma też wiele negatywnych skutków fizycznych (jest neurotoksyczny – upośledza, a z czasem uszkadza układ nerwowy) i silnie uzależnia. Inne, chętnie stosowane leki to wszelkiego rodzaju substancje narkotyczne, przede wszystkim pochodne maku. Okazały się one również bardzo uzależniające. Za ogromne osiągnięcie uznano swego czasu barbiturany – miały one działanie przeciwdrgawkowe, uspokajające i nasenne, więc chętnie przepisywano je również w leczeniu nerwic lękowych. Stosowano je od lat 50. XX wieku przez około 30 lat, chociaż bardzo szybko zorientowano się, że mają silne własności uzależniające, powoduje szereg ciężkich objawów w momencie odstawienia i bardzo łatwo je przedawkować. Pod wieloma względami lepsze okazały się benzodiazepiny. Rewolucja farmaceutyczna, czyli benzodiazepiny Ta grupa leków ma już prawie 60 lat, a mimo to nadal należy do jednych z najczęściej przepisywanych preparatów. Odkrywcą benzodiazepiny był Polak – Leo Henryk Sternbach, który po dość przypadkowym odkryciu tego związku, początkowo nie podjął nad nim dalszych badań. Zajął się nimi wiele lat później – już w Stanach Zjednoczonych. Pozytywne wyniki badań przeprowadzonych na zwierzętach, pozwoliły uzyskać substancję opatentowaną w 1958 roku. Od tego czasu pojawiały się kolejne generacje benzodiazepin, które mają krótki, średni lub długi czas działania: benzodiazepiny o czasie działania poniżej 5 godzin – brotizolam, loprazolam,benzodiazepiny o średnim czasie działania – alprazolam, bromazepam, lorazepam, nitrazepam, oksazepam,benzodiazepiny o czasie działania powyżej 24 godzin – diazepam, flurazepam, ketazolam, metaklozepam, oksazolam. Choć wszystkie benzodiazepiny mają podobne działanie, to są takie, które bardziej uspokajają, inne mają silniejsze działania nasenne, a jeszcze inne przeciwdrgawkowe, rozkurczowe. Są one pozbawione pewnych wad swoich poprzedników (mniej toksyczne, znany jest antagonista stosowany przy przedawkowaniu, który odwraca działanie benzodiazepin), mają jednak nadal pewne niedoskonałości. Przede wszystkim od nich również można się uzależnić, dlatego wskazane jest leczenie doraźne (poprawiające stan pacjenta na tyle, aby mógł on podjąć współpracę z terapeutą), krótkotrwałe i pod stałym nadzorem lekarza. Jednak powodzenie leków z tej grupy i ich pochodnych otwiera przed medycyną nowe możliwości. Jest to związane przede wszystkim z poznaniem mechanizmu ich działania. Co łączy alkohol, barbiturany i benzodiazepiny? Kwas gamma-masłowy i cały układ GABA-ergiczny. Poznaj objawy nerwicyUkład GABA-ergiczny i zaburzenia lękowe W układzie nerwowym wszelkie informacje przesyłane są przez komórki nerwowe, zwane neuronami. Pomiędzy nimi znajdują się swego rodzaju „przerwy” wypełnione neuroprzekaźnikami. Są to związki chemiczne, które mają zdolność przenoszenia sygnałów między neuronami. Takich neuroprzekaźników jest w ludzkim organizmie kilkadziesiąt. Najbardziej rozpowszechnione to glutaminian, GABA, acetylocholina, noradrenalina, dopamina i serotonina. GABA to inaczej kwas gamma-aminomasłowy. Odpowiada on za działanie hamujące w całym układzie nerwowym i uczestniczy w około 50% połączeń nerwowych. Jakiekolwiek zmiany w ilości GABA powodują zmiany procesów hamowania – także lęku. Do regulowania ilości GABA używa się mechanizmów, które wpływają na receptory w błonie zakończeń nerwowych. Są 3 rodzaje receptorów, nazwane podtypami A, B, C. Benzodiazepiny, barbiturany i alkohol sprawiają, że GABA łatwiej przyczepiają się do receptorów, a zatem zwiększają jego działanie. To właśnie sprawia, że substancje te mają działanie uspokajające, a w większych ilościach nasenne. Wiadomo też, że mają działanie uzależniające, a także szereg skutków ubocznych. W ludzkim ciele z pewnością jest substancja, która naturalnie działa na receptory GABA i sprawia, że cały układ nerwowy zwalnia swoją aktywność, a człowiek staje się spokojniejszy. Nadal jednak nie została ona odkryta, a człowiek posługuje się substancjami zastępczymi, a przez to niedoskonałymi. Co jakiś czas w prasie pojawiają się informacje o odkryciu substancji, która wpływa na działanie GABA (nazywane GABA-NAMs) bez tych wszystkich skutków ubocznych, jednak od odkrycia substancji do produkcji lekarstwa daleka droga. Jeżeli to nastąpi, będziemy mieli przełomowy lek nie tylko na depresję, ale też na lęki. Leki przeciwdepresyjne w leczeniu zaburzeń lękowych Okazuje się, że antydepresanty redukują także niepokój, zmniejszają uczucie lęku, poprawiają ogólne samopoczucie. Co ważne, nie powodują uzależnienia. Leki przeciwdepresyjne, które sprawdzają się w leczeniu zaburzeń lękowych nie należą do jednej grupy. Jest to kilka związków o różnej budowie i działaniu, ale podobnym wpływie. Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (TLPD) to substancje takie jak: amitryptylina, doksepina, imipramina, klomipramina, dezypramina, dibenzepina, inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny (SSRI – z języka angielskiego selective serotonin reuptake inhibitor), np. fluwoksamina, fluoksetyna, paroksetyna, citalopram, sertralina, inhibitory wychwytu zwrotnego noradrenaliny i serotoniny (SNRI), to na przykład wenlafaksyna, duloksetyna, inhibitory MAO – moklobemid. Podobnie jak w przypadku układu GABA, mechanizm działania tych leków opiera się na oddziaływaniu na neuroprzekaźniki. Podnoszą ich stężenie przez blokowanie wychwytu (pozwala to organizmowi na odzyskiwanie neuroprzekaźników ponownie, ale wyłącza je z użycia w danej chwili), hamują ich metabolizm lub wpływają na receptory. Neuroprzekaźniki, na które wpływają, to przede wszystkim serotonina (TLPD, SSRI, SNRI, MAO), noradrenalina (TLPD, SNRI), dopamina (MAO). Zwiększenie poziomu tych neuroprzekaźników poprawia działanie układu nerwowego i zmniejsza stopień nasilenia zaburzeń lękowych. Leki przeciwdepresyjne stosowane w leczeniu lęków działają z opóźnieniem – po kilku tygodniach. Pierwszy okres ich zażywania może być bardzo trudny, ponieważ mogą mieć działanie paradoksalne: nasilają niepokój, rozdrażnienie, podenerwowanie, a na oczekiwany efekt terapeutyczny trzeba poczekać. Leki te mają także skutki uboczne, które przeważnie po kilku, kilkunastu dniach, mijają. Jako częste wymienia się problemy ze snem, suchość w ustach, wzmożoną potliwość, zmniejszony lub zwiększony apetyt (co może mieć wpływ na masę ciała), zaburzenia sfery seksualnej (spadek libido). Wybór odpowiednich leków zależy tu przede wszystkim od rodzaju zaburzeń lękowych. Leczenie lęku napadowego Lęk napadowy charakteryzuje się nawracającymi (kilka razy w ciągu miesiąca) atakami lęku, który nie ma żadnego związku z sytuacją i gdy brak konkretnego zagrożenia. Ataku paniki nie można przewidzieć i nań się przygotować. Podczas napadu paniki chory odczuwa poważne fizyczne dolegliwości: duszności, brak tchu, zaburzenia rytmu serca, ból w klatce piersiowej, zawroty głowy, uczucie nierzeczywistości lub wyobcowania. Z czasem obawa przed atakiem staje tak duża, że może wywołać napad lęku. W leczeniu napadów lęku i ataków paniki stosuje się SSRI lub SNRI, ale zanim zaczną one działać, objawy łagodzi się benzodiazepinami. W tym zaburzeniu leki TLPD wydają się być gorzej tolerowane. Leczenie lęku uogólnionego Zdiagnozowanie tego zaburzenia wymaga istnienia obaw związanych z sytuacjami życia codziennego przez okres co najmniej 6. miesięcy. Osoby cierpiące na lęk nazywany także „wolnopłynącym” nieustannie się zamartwiają. Tworzą też liczne katastroficzne scenariusze dotyczące zdrowia, problemów w pracy, kłopotów finansowych, śmierci. Osoba cierpiąca z powodu tego rodzaju lęku, skupia się na wyimaginowanych nieszczęściach, tym co może się zdarzyć i jak zaradzić problemom, które jeszcze nie nastąpiły i raczej niewielkie jest ryzyko, że nastąpią. Jest to przyczyną trudności w skupieniu uwagi na obowiązkach i czynnościach koniecznych w życiu codziennym, a także niechęci do zajmowania się sprawami nie związanymi z myślami lękowymi. Objawy tego zaburzenia to stałe napięcie, niemożność odprężenia się, a w konsekwencji ból głowy, mięśni, nadmierna potliwość. Gdy lęk się nasila, pojawia się też nadciśnienie, kołatanie serca, ucisk w klatce piersiowej. Także w tym zaburzeniu sprawdzają się leki z grup SSRI, SNRI, TLPD. Podaje się je przez dłuższy okres – kilka miesięcy. Podawanie benzodiazepin musi być bardzo ostrożne i tylko w początkach leczenia, ponieważ po ich odstawieniu objawy lękowe nawracają. W leczeniu lęku uogólnionego stosuje się także buspiron. Działa on powoli, pierwsze efekty leczenia widać dopiero po 2-4 tygodniach zażywania. Lek ten podaje się przez dłuższy okres (6 miesięcy i dłużej). Inne zaburzenia lękowe Fobia społeczna to lęk przed byciem ocenianym przez innych. Z czasem może to się przenieść na lęk przed obserwowaniem przez innych, a nawet przebywaniem w obcym towarzystwie. Nadmierny, nieracjonalny lęk jest tak nieprzyjemny, że osoby cierpiące z jego powodu zaczynają unikać sytuacji, w których mogłoby do niego dojść. Jeszcze inny rodzaj nerwicy lękowej to zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne. Niepokojowi towarzyszą obsesyjne myśli oraz przymus wykonywania pewnych czynności. Chory zdaje sobie sprawę z ich absurdalności, ale mimo to nie może ich powstrzymać. Także w leczeniu fobii fobii społecznej czy zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych stosowane są leki SSRI i SNRI. Zioła – idealny lek na lęki? W przypadku lżejszych zaburzeń można sięgnąć do leków naturalnych, to znaczy ziołowych. Mają one również szereg substancji aktywnych, które działają przeciwlękowo i uspokajająco. Które zioła są sprawdzone w leczeniu lęków? Często stosowanym ziołem jest rumianek (surowcem zielarskim są kwiaty). Wpływa kojąco nie tylko na układ nerwowy, ale doskonale sprawdzi się u osób, u których lęk objawia się zaburzeniami żołądkowo-jelitowymi, ponieważ ma działanie przeciwskurczowe. Kozłek lekarski (jego korzenie) nazywany jest również walerianą. Zawiera wiele substancji, nie do końca wiadomo, która z nich działa łagodząco na uczucie lęku. Nie ma działania uspokajającego i usypiającego, działa natomiast przeciwlękowo. Z melisy lekarskiej pozyskuje się liście o wysokiej zawartości olejków eterycznych. Melisa działa lekko nasennie, rozkurczowo na mięśnie gładkie, ale także obniża poziom lęku. Według badań, leczniczy wpływ ma zarówno systematyczne picie naparu, jak i pojedyncza dawka. Wolniejsze działanie ma ziele męczennicy cielistej. Przede wszystkim wpływa ona uspokajająco, ale według pewnych badań, może być skuteczna także w leczeniu zaburzeń lękowych. Chmiel zwyczajny (wykorzystuje się jego kwiatostany nazywane szyszkami) łagodzi niepokój, zmniejsza uczucie niepokoju. Napar stosowany przed snem ułatwia zaśnięcie. Lawenda lekarska to nie tylko kwiaty, z których można przygotowywać napar, ale też olejek. Olejek eteryczny z lawendy ma charakterystyczny zapach, wpływa kojąco na układ nerwowy. Można go stosować jako dodatek do kąpieli i do aromaterapii. Kłącza pieprzu metystynowego od wieków służą do przygotowywania napoju pitego przez mieszkańców większości wysp Południowego Pacyfiku. Roślina ta ma lekkie działanie psychoaktywne, ale nie uzależnia. Kava-kava była stosowana na przeróżne infekcje i bóle, ale wiele wskazuje na to, że jest skuteczna również w leczeniu stanów lękowych. Kwiatostan lipy to zioło stosowane w leczeniu przeziębienia lub kaszlu, ale obecny z w nich olejek eteryczny ma także lekkie działanie relaksacyjne. Ziele dziurawca to roślina stosunkowo dobrze poznana. Działa ona na organizm ludzki podobnie jak leki przeciwdepresyjne – hamuje wychwyt neuroprzekaźników. Dlatego też można go stosować w leczeniu zaburzeń lękowych. Dziurawca nie wolno łączyć z lekami syntetycznymi, należy też w czasie kuracji nim unikać słońca. Choć farmakoterapia (zarówno leki syntetyczne, jak i ziołowe) jest dostępna i skuteczna, to należy pamiętać, że stanowi ona tylko część terapii. Jej drugim elementem powinna być psychoterapia. Ogrywa ona niejednokrotnie większą rolę, daje też długofalowe efekty. L-teanina – oczekiwany przełom? Nazwa tej substancji nie kojarzy się z czymś, co znamy. Jeśli jednak pijesz zieloną herbatę, to spożywasz ją wraz z każdą filiżanką tego napoju. Zielona herbata to liście krzewu Camellia sinensis z rodziny herbatowatych. Od wieków jest wykorzystywana jako napój leczniczy. W medycynie chińskiej używa się jej jako leku, który poprawia krążenie, zmniejsza ból, wzmacnia odporność, ale także poprawia zdolność myślenia. Zielona herbata zawiera związki polifenolowe, flawonoidy, proantocyjanidyny oraz kwasy fenolowe, wśród nich jest również L-teanina. L-teanina to związek chemiczny należący do aminokwasów niebiałkowych. Zalicza się go do związków psychoaktywnych, podobnie jak – również zawartą w herbacie – teinę. Jednak teina (to inna nazwa kofeiny), to substancja pobudzająca, natomiast teanina ma działanie odwrotne. Teaninę w konfiguracji L zalicza się do nootropów. To leki i suplementy, które mają własności poprawiające własności poznawcze (takie jak pamięć, kreatywność czy motywację). L-teanina ma także działanie uspokajające, relaksacyjne, przy czym nie towarzyszy temu uczucie senności. Zmniejsza też napięcie towarzyszące stresowi, niepokojowi i lękom. Stabilizuje nastrój. L-teaninę można zażywać w tradycyjny sposób, to znaczy przygotowując napar z liści. Dostępna jest także czysta substancja w postaci kapsułek i tabletek. Najlepsze sposoby na nerwicę Pamiętaj, że oprócz czynników biologicznych za zaburzenia lękowe odpowiadają też czynniki psychologiczne i społeczne. W efekcie zaburzenia lękowe u każdego pacjenta są nieco inne i bardzo różnorodne. Lek na lęki, który pomoże każdemu w każdej sytuacji nie istnieje. Polecane artykuły Lęk to stan psychiczny, w którym rodzi się poczucie zagrożenia spowodowane przez czynniki zewnętrzne lub wewnętrzne. Jeśli poczucie zagrożenia wpływa negatywnie na nastrój przez dłuższy czas, to możemy mówić o depresji lękowej. Stany lękowe mogą powstać w reakcji na bezpośrednie niebezpieczeństwo, ale również wymyślone, nawet jeśli byłoby one całkowicie nierealne. Lękowi mogą towarzyszyć objawy somatyczne i wegetatywne. spis treści 1. Przyczyny stanów lękowych 2. Rodzaje stanów lękowych Fobie Zespół lęku napadowego Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne Zespół stresu pourazowego Zespół lęku uogólnionego 3. Lęk a stres 4. Objawy i leczenie rozwiń 1. Przyczyny stanów lękowych Stany lękowe zależą od indywidualnych przeżyć ludzi. Wiążą się z oddziaływaniem otoczenia na jednostkę. Bardzo często przyczyn lęku upatruje się w przeżyciach wewnętrznych człowieka oraz jego problemach z okresu dzieciństwa. Brane są również pod uwagę relacje, jakie w najmłodszych latach pacjent miał z rodzicami. Źródeł lęku u osób dorosłych poszukuje się zatem w przebiegu rozwoju psychicznego oraz okresu dorastania. Zobacz film: "Coraz więcej Polaków cierpi na depresję" Stany lękowe u zdrowych dorosłych osób mogą być wywołane strachem przed zmianami bądź obawą przed utratą kogoś bliskiego, poczuciem niestabilności sytuacji materialnej i zawodowej. Wewnętrzny niepokój mogą spowodować także zjawiska natury społecznej i kulturowej oraz zmiana nawyków. Dodatkową przyczyną lęku może być panująca w świecie współczesnym dezinformacja, objawiająca się niezrozumiałym dla człowieka nadmiarem informacji. Osoby cierpiące różnie radzą sobie ze stanami lękowymi. Niektórzy wyładowują wewnętrzne niepokoje agresją, inni uciekają się do narkotyków. Lekarze zaobserwowali, że cierpienia psychiczne znajdują odzwierciedlenie w stanie somatycznym – co piąta osoba dotknięta lękiem odczuwa faktyczne cierpienia i choroby fizyczne. Kobiety (zwłaszcza między 25. a 34. rokiem życia) cechuje większa podatność na stany lękowe niż mężczyzn. Stwierdzono także związek między cierpieniami psychicznymi a stanem zamożności – stany lękowe częściej dotykają klas mniej zamożnych. Lęk może przybrać postać fobii (np. fobia społeczna), napadów paniki, zespołu stresu pourazowego czy też zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych. 2. Rodzaje stanów lękowych Fobie Jednym z rodzajów zaburzeń lękowych są fobie. W życiu człowieka jest wiele rzeczy lub sytuacji, które wzbudzają strach. Boimy się o zdrowie nasze i naszych bliskich, stany lękowe wzbudzają w nas także myśl o wypadkach, klęskach żywiołowych, utracie środków do życia, śmierci. Jest to całkiem naturalne. Różnica między zwykłym lękiem a fobią jest taka, że w tym drugim przypadku strach wzbudza w nas coś, co z obiektywnego punktu widzenia nam nie zagraża. Fobia jest więc silnym, irracjonalnym lękiem w stosunku do czegoś, co u innych ludzi nie wzbudza takich uczuć. Co więcej, fobia nie jest tymczasowym atakiem paniki. Stany lękowe wywołują w nas każdorazowe zetknięcie z przedmiotem naszej fobii. Niekiedy zdarza się, że myślenie o przedmiotach naszych lęków zaczyna przeradzać się w obsesję. Dzieje się tak na przykład, gdy odczuwamy chroniczny strach przed śmiercią bądź strach przed chorobą nawet wtedy, gdy jesteśmy w pełni zdrowi i nic nam nie zagraża. W takim przypadku naturalny lęk staje się przyczyną stanów lękowych. Zespół lęku napadowego Zespół lęku napadowego wiąże się z nagłymi atakami paniki, czyli odczuwaniem silnego stresu i przerażenia bez żadnego powodu. Atakowi paniki mogą towarzyszyć objawy somatyczne, takie jak: przyspieszenie akcji serca, ból w klatce piersiowej, trudności z oddychaniem, nudności i wymioty, zawroty głowy. Do ataku paniki może dojść w każdej sytuacji, bez konkretnej przyczyny. Doświadczając ataków paniki, człowiek zaczyna żyć w obawie przed kolejnymi, co jeszcze bardziej pogarsza jego stan. Niekiedy zespół lęku napadowego rozwija się u osób żyjących w dużym stresie. Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne wiążą się z powtarzaniem czynności w wyniku obsesyjnych myśli, lęku bądź fobii. Czynności te nazywane są kompulsjami i przybierają różne formy. Może to być mycie rąk, liczenie lub sprzątanie. Nieleczone, zaburzenie to może zawładnąć naszym życiem. Wtedy wszystkie nasze działania podporządkowane są irracjonalnym i niepotrzebnym czynnościom. Na zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne mogą cierpieć nawet małe dzieci, a często schorzenie to jest dziedziczone. Zespół stresu pourazowego Zespół stresu pourazowego rozwija się w wyniku doświadczenia traumatycznego przeżycia, takiego jak wypadek, gwałt, wojna, kataklizm lub bycie ofiarą przemocy. Osoba na niego cierpiąca wciąż przeżywa stres i stany lękowe, nawet gdy już nic jej nie zagraża. Często wspomnienia minionych wydarzeń powracają niczym retrospekcja. Chory ma koszmary i problemy ze snem. Czuje się samotny i opuszczony. Miewa również wybuchy złości, a często odczuwa także poczucie winy. Dużą rolę w leczeniu zespołu stresu pourazowego odgrywa psychoterapia. Zespół lęku uogólnionego W zespole lęku uogólnionego stres i niepokój towarzyszą nam we wszystkich naszych działaniach i sytuacjach życiowych. Do przyczyn tego schorzenia należy obciążenie genetyczne oraz długotrwały stres. Osoba cierpiąca na zespół lęku uogólnionego żyje w ciągłym napięciu i odczuwa bezprzedmiotowy lęk. Do objawów tego schorzenia należą: problemy z koncentracją, przemęczenie, drażliwość, zaburzenia snu, niepokój, a także bóle głowy i napięcie mięśniowe. Lęk i stres towarzyszą nam przez całe życie i są czymś naturalnym, o ile występują w danej sytuacji i pod wpływem konkretnych czynników. Jeśli zaś przybierają przewlekłą formę, zaczynają zagrażać naszemu zdrowiu, a nawet życiu. W sytuacji, kiedy lęk staje się zaburzeniem, niezbędna jest pomoc specjalisty. 3. Lęk a stres Lęk jest nieodłączną częścią naszego życia. Towarzyszy nam w wielu istotnych momentach – podczas podejmowania ważnych decyzji, przy zdawaniu egzaminów, ubieganiu się o pracę. Jest więc czymś całkowicie naturalnym, a wręcz potrzebnym, gdyż może na nas działać mobilizująco. Zdarza się jednak, że stany lękowe nie przemija wraz ze stresującą sytuacją. Niektórym ludziom towarzyszy on na co dzień, wywołując przy tym pewne objawy somatyczne. Mamy wtedy do czynienia z zaburzeniami lękowymi. W wielu życiowych sytuacjach odczuwamy złość, stany lękowe lub frustrację. Jednakże u różnych ludzi stres mogą wywoływać różne czynniki. Lęk zaś jest odczuciem zarówno niepokoju, zdenerwowania, jak i strachu. Jego źródłem mogą być sytuacje stresujące, zdarza się jednak, że przyczyny lęku nie są do końca znane osobie, która go odczuwa. Stres w małych dawkach działa motywująco. Dzięki niemu rozwijamy nasze ambicje, osiągamy lepsze wyniki w pracy, radzimy sobie w niebezpiecznych sytuacjach. Natomiast silny, długotrwały stres może okazać się bardzo szkodliwy. Pogarsza on zarówno nasze zdrowie psychiczne, jak i fizyczne. W rezultacie może doprowadzić do obniżenia odporności oraz rozwoju chorób serca, depresji, a także zaburzeń lękowych. 4. Objawy i leczenie Stanom lękowym towarzyszy szeroki zakres objawów, na różnych poziomach. Wśród objawów somatycznych obserwuje się: potliwość, bóle głowy, bóle w klatce piersiowej, przyspieszenie akcji serca, szybszy oddech, zawroty głowy, zaczerwienienie lub blednięcie skóry, jej mrowienie, szumy w uszach, problemy z erekcją. Objawom fizjologicznym towarzyszą objawy psychiczne i psychomotoryczne, takie jak: nadpobudliwość, wewnętrzne napięcie, niepokój, tiki, podenerwowanie, problemy z koncentracją uwagi i pamięcią, zaburzenia rozumowania i planowania. Stany lękowe są charakterystycznę dla każdego typu nerwicy, mogą pojawić się w psychozach, depresji, schizofrenii. Mogą występować w stanach zaburzenia świadomości, np. w delirium. Towarzyszą również chorobom somatycznym, np. układu krążenia. Na rynku dostępnych jest wiele środków, które reklamowane są jako preparaty przeciwlękowe. Należy jednak ostrożnie podchodzić do ich stosowania, ponieważ dają krótkotrwałe efekty i mogą uzależniać. Do leków przeciwlękowych możemy zaliczyć, np. pochodne benzodiazepiny, neuroleptyki. Przyjmowanie kilkunastu tabletek dziennie takich środków może mieć poważne konsekwencje zdrowotne. Środki takie najlepiej zażywać po konsultacji lekarskiej i w dawkach podanych przez lekarza. Preparaty przeciwlękowe mogą wspomagać psychoterapię, ale nie powinny jej zastępować. Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy Leczenie lęku – przewodnik po dostępnych metodach Czy możliwe jest leczenie lęku? Oczywiście, że tak! Istnieje wiele opcji leczenia dostępnych dla osób cierpiących na lęki. Ważne, żeby odróżnić te skuteczne od tych, które nie działają i mieć podstawową wiedzę na ich temat. Terapie lękowe można podzielić na kilka obszarów: 1. Leczenie farmakologiczne (leki) 2. Psychoterapia 3. Inne metody leczenia 4. Zmiana stylu życia Leczenie lęku to proces. Zmiana jest możliwa, często stosunkowo szybko (po kilku lub kilkunastu sesjach psychoterapii) ale zależy to od rodzaju Twojego problemu. Potrzebujesz jednak zaangażowania, determinacji i chęci przezwyciężenia swoich problemów. Medycyna i leczenie lęku farmakologiczne Należy pamiętać, żeby sięgać po leki tylko, jeśli jest taka konieczność. Ostatecznym celem jest wyleczenie się w takim stopniu, że możemy funkcjonować bez leków. Leczenie zaburzeń lękowych farmokologią jest na ogół bezpieczne i charakteryzuje się wysoką skutecznością. W grupie leków przeciwlękowych, czyli leków o działaniu anksjolitycznym, wyróżnia się takie, które stosuje się w leczeniu krótkotrwałym i długoterminowym. Wybór zależy od nasilenia objawów, ogólnego stanu zdrowia, rodzaju leków zażywanych w tym czasie oraz indywidualnych uwarunkowań. Bywa, że znalezienie leku idealnie dostosowanego do Twoich potrzeb wymaga czasu i cierpliwości. Główne typy leków stosowanych w leczeniu zaburzeń lękowych to: • Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), • Inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI), • Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (TLPD), • Benzodiazepiny, • Inhibitory MAO, • Azapirony – buspiron. Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) Serotonina to związek zaliczany do hormonów tkankowych. Jest też ważnym neuroprzekaźnikiem w ośrodkowym układzie nerwowym, co znaczy, że przenosi sygnały pomiędzy komórkami nerwowymi. Po przekazaniu sygnału, neuroprzekaźniki są wychwytywane za pomocą specjalnych białek, co pozwala na ponowne ich wykorzystanie. Jednak wychwyt powoduje spadek ilości neuroprzekaźników między neuronami. Stwierdzono, że im większe stężenie serotoniny między komórkami nerwowymi, tym lepszy nastrój. Leki SSRI blokują mechanizm wychwytywania serotoniny, co pozwala na natychmiastowe wykorzystanie tego neuroprzekaźnika przez neuron. Leki SSRI to na przykład: citalopram, escitalopram, fluoksetyna, paroksetyna, fluwoksamina i sertralina. Mimo, że leki te zaliczają się do tej samej grupy preparatów, to ich działanie jest nieco odmienne. Wielokrotnie potwierdzono skuteczność leków SSRI, mają one też stosunkowo niewielkie skutki uboczne, wśród których najczęściej wymienia się: suchość w ustach, nudności, senność, znużenie, bóle głowy, potliwość, zaburzenia funkcji seksualnych. Leki SSRI są uznawane za skuteczną metodę leczenia wszystkich zaburzeń lękowych, stosowane są także w leczeniu depresji. Więcej o objawach nerwicyInhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI) Leki SNRI to obecnie przede wszystkim wenlafaksyna. Oprócz wychwytu zwrotnego serotoniny, oddziałuje ona także na inny neuroprzekaźnik – noradrenalinę. Stosowanie wenlafaksyny ma podobne skutki uboczne, jak podano w przypadku leków z grupy SSRI. Sprawdza się ona zwłaszcza w leczeniu uogólnionych zaburzeń lęku. Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (TLPD) TLPD to leki z ponad pięćdziesięcioletnią historią. Przez długi czas były stosowane w leczeniu zaburzeń lękowych, a ponieważ imipramina, klomipramina czy opipramol okazały się skuteczne, także dziś się je przepisuje. Leki TLPD również hamują wychwyt zwrotny serotoniny i noradrenaliny, ale ich mechanizm działania trochę się różni od działania leków SSRI czy SNRI, blokują one inne receptory niż te, na które działają preparaty SSRI. Leki TLPD wśród skutków ubocznych mają uczucie zmęczenia, suchość w ustach, zaparcia, znaczny przyrost wagi. Benzodiazepiny Benzodiazepiny – leki należące do tej grupy stosuje się doraźnie, są to na przykład: alprazolam, lorazepam, klonazepan, diazepam. Mają one silne działanie uspokajające (działają na jeszcze inny rodzaj neuroprzekaźników – kwas gamma-aminomasłowy (GABA)). W zaburzeniach lękowych benzodiazepiny są wykorzystywane od wielu dziesięcioleci. Ich działanie rozpoczyna się w ciągu kilkunastu minut po podaniu. Mają jednak bardzo wiele skutków ubocznych: zmęczenie, otępienie, senność, wydłużenie czasu reakcji, złe samopoczucie kilka godzin po zażyciu przypominające poalkoholowego „kaca”. Warto przy tej okazji wspomnieć, że alkohol identycznie jak benzodiazepiny czy niestosowane już dzisiaj w leczeniu lęków barbiturany, działa na receptory GABA. Stąd nie tylko podobne działanie, ale również ogromne ryzyko uzależnienia. Po jakimś czasie benzodiazepiny działają słabiej i konieczne może być zwiększenie dawki. Odstawienie leku jest trudne, bo powoduje gwałtowny powrót niepokoju i lęku. Na uzależnienie bardziej są narażone osoby, które mają problem z nadużywaniem alkoholu czy środków przeciwbólowych. Inhibitory MAO Inhibitory monoaminooksydazy (MAO) to kolejne leki przeciwdepresyjne, który sprawdziły się również w leczeniu zaburzeń lęku – szczególnie fobii społecznej. Inhibitory MAO miały trzy kolejne generacje. Do najnowszej, trzeciej, generacji należy moklobemid – selektywny i odwracalny inhibitor MAO. Leki z tej grupy mają jednak bardzo istotną wadę – wchodzą w liczne interakcje. Nie można ich łączyć z innymi lekami. Szczególnie groźne jest połączenie z lekami SSRI, SRNI, ale też z preparatami przeciwbólowymi czy przeciwkaszlowymi. Niepożądane działanie wywołuje też połączenie inhibitorów MAO z tyraminami – aminami, które występują w żółtym serze, wędzonych rybach, czekoladzie, produktach drożdżowych czy winie. Należy ich unikać w trakcie leczenia, co jest bardzo uciążliwe. Wszystko o nerwicy lękowejAzapirony – buspiron Buspiron to lek sprawdzający się w leczeniu zaburzeń lękowych uogólnionych, w napadach lęku panicznego czy fobiach nie jest skuteczny. Zaczyna działać po 2 – 6 tygodniach. Ma liczne skutki uboczne: zawroty, bóle głowy, podenerwowanie, problemy żołądkowo – jelitowe. Niektóre z wymienionych wyżej leków mogą być odpowiedzialne za reakcję paradoksalną. To znaczy, że w pierwszym okresie ich zażywania pojawia się rozdrażnienie, poirytowanie, a nawet nasilenie lęków. Dlatego też na początku leczenia lekarz zaleci częstsze wizyty lub leczenie środkami działającymi z opóźnieniem wesprze doraźnym i krótkoterminowym podawaniem benzodiazepin. Skontaktuj się z lekarzem, jeśli wystąpią objawy niepożądane, nawet jeśli nie jesteś pewien, czy objaw jest spowodowany lekarstwem. Nie przerywaj przyjmowania leku bez konsultacji z lekarzem przepisującym lek. Nagłe odstawienie może powodować inne zagrożenia dla zdrowia i musi się odbywać pod kontrolą. Aby uniknąć potencjalnie niebezpiecznych interakcji z innymi lekami, Twój lekarz powinien znać wszystkie stosowane przez Ciebie leki, w tym także suplementy ziołowe lub dietetyczne i witaminy. Leki działają, ale nie mogą rozwiązać problemów. Samo wyleczenie objawów zaburzenia lękowego to nie wszystko, warto zatem przyjrzeć się psychoterapii. Terapia behawioralna i behawioralno-poznawcza zaburzeń lękowych Terapia behawioralna, jak również terapia poznawczo-behawioralna, to jedne z najskuteczniejszych form psychoterapii w ogóle, a w leczeniu zaburzeń lękowych w szczególności. W terapii behawioralnej każde zachowanie, a co z tego wynika, również zaburzenie, traktowane jest jak pewien wzorzec zachowań. Celem terapii zatem jest zmniejszenie lub całkowite usunięcie wzorców niepożądanych, a rozwinięcie w ich miejsce zachowań właściwych, to znaczy takich, które sprawdzają się lepiej i umożliwiają pełniejsze funkcjonowanie w społeczeństwie. Równie ważnym celem terapii jest utrzymanie tych zmian także po zakończeniu terapii. Zgodnie z teoretycznymi podstawami terapii przyczyną większości ludzkich zachowań jest środowisko. Może ono kształtować zachowania zarówno pożądane, jak i takie, które klasyfikuje się jako zaburzenie. Wszystkie zachowania zostają wyuczone w wyniku: • warunkowania klasycznego, • warunkowania sprawczego, • uczenia się przez obserwację. Warunkowanie klasyczne Warunkowanie klasyczne sprawia, że początkowo obojętny bodziec (na przykład ciasne pomieszczenie) w wyniku niepomyślnego splotu wydarzeń (gorący dzień i pełny autobus, który utknął w korku) wywołuje reakcję lękową („nigdy się stąd nie wydostanę, umrę tu”). W tej sytuacji sam autobus, nawet pusty i poruszający się, może w przyszłości wywoływać reakcję lękową. Warunkowanie sprawcze Warunkowanie sprawcze to wzmacnianie jednych zachowań – wówczas będą się one pojawiać w przyszłości częściej, a także karanie innych – w przyszłości pojawi się ich mniej. Jeżeli reakcja lękowa spowoduje wzmożone zainteresowanie otoczenia lub pozwoli na unikanie sytuacji trudnych (na przykład zwolnienie z konieczności publicznych wystąpień), to będzie ona w ten sposób wzmacniana. Jeżeli w rezultacie danego zachowania pojawią się przykre komentarze lub jakieś konsekwencje (niezdanie egzaminu, zwolnienie z pracy), to zachowanie nie otrzymuje wzmocnienia. Jak możesz sobie pomócUczenie przez obserwowanie innych Uczenie się poprzez obserwowanie innych osób, szczególnie tych, które są ważne dla nas, polega na powtarzaniu pewnych zachowań. Powtórzenie to może pojawić się nawet wiele lat później – na przykład paniczna reakcja matki na widok pająka, powtórzona u jej córki. Efektem takiego ujmowania różnorodnych przyczyn zachowania jest nie tylko ich wyjaśnienie, ale także stworzenie licznych technik, których zadaniem jest korygowanie zachowań niepożądanych. Najczęściej wykorzystuje się dwa mechanizmy: wygaszanie oraz przeciwwarunkowanie. Wygaszanie Wygaszanie polega na zmianie zależności między bodźcem bezwarunkowym, a bodźcem warunkowym. Lęk to zwykle reakcja na bodziec warunkowy, stąd technika ta polega na wystawianiu danej osoby na to, co jest przyczyną lęku tak długo, aż reakcja lękowa się zmniejszy. Stosuje się tu technikę stopniowej ekspozycji i terapię implozywną. Stopniowa ekspozycja W terapii stopniowej ekspozycji pacjent wielokrotnie wyobraża sobie sytuację, która wywołuje lęk. Potem w środowisku kontrolowanym (aranżowanym przez terapeutę) styka się z nimi w coraz większym nasileniu, a wreszcie zmierza się z nią w rzeczywistości. Za każdym razem uczucie lęku utrzymywane jest na tak wysokim poziomie, że następuje swego rodzaju „przyzwyczajenie się”, aż wreszcie lęk przestaje się pojawiać. Terapia implozywan (zanurzanie) Z kolei terapia przez zanurzanie (zwana też implozywną) polega na bezpośrednim wystawieniu pacjenta na bodziec o największej sile, przy czym nie jest możliwe uniknięcie tego. Takie przekonanie się, że bezpośredni kontakt z bodźcem nie jest w gruncie rzeczy niebezpieczny, pozwala na zapanowanie nad lękiem. Przeciwarunkowanie (desentytyzacja) Przeciwwarunkowanie to sprawienie, że bodziec powodujący lęk zaczyna być kojarzony w inny sposób niż pierwotnie. Nazywa się to odwrażliwianiem lub desensytyzacją. W tym celu ustala się listę lęków i zaczyna pracę poczynając od tego, co wywołuje najsłabszą reakcję. Terapię tę łączy się z relaksacją – w sytuacji takiego wypracowanego spokoju pacjent wyobraża sobie to, co budzi lekki niepokój. Ćwiczenie to powtarza się tyle razy, aż odczucie strachu maleje i kontynuuje tak długo, aż kolejne lęki zostaną zneutralizowane. Metoda ta jest podobna to terapii polegającej na wygaszaniu, a tym, co je różni jest fakt, że w odwrażliwianiu dąży się do wygaszenia lęku, a w wygaszaniu do maksymalnego przeżywania strachu, który ma pomóc go wygasić. Modelowanie Modelowanie z kolei odwołuje się do mechanizmu naśladowania. Twórcy metody zakładają, że skoro skoro można nauczyć się jakiejś reakcji patrząc na kogoś, to w identyczny sposób można nauczyć się innego zachowania odnoszącego się do tego samego bodźca. Jeżeli lęk dotyczy pająków, to polega to na obserwowaniu kogoś, kto ogląda pająki, a wreszcie wchodzi z nimi w kontakt (nasilenie bodźca lękowego musi być stopniowane). Inne metody leczenia Farmakologia i psychoterapia behawioralno-poznawcza to dwie sprawdzone i najpopularniejsze metody leczenia lęku. Istnieje także szereg innych metod, które również mogą się okazać skuteczne, choć nie są tak dobrze przebadane. EMDR EMDR, czyli odwrażliwianie i przetwarzanie za pomocą ruchów gałek ocznych (eye movement desensitization and reprocessing) to terapia oparta na odkryciu, że pewne szybkie ruchy gałek ocznych, które się powtarzają, mogą znacząco zredukować poczucie lęku u osoby, która ma za sobą jakieś traumatyczne przeżycie. EMDR opiera się na założeniach, że objawy lękowe są spowodowane swego rodzaju zablokowaniem systemu przetwarzania informacji, skutkiem czego wspomnienia nie zostają prawidłowo przetworzone. Człowiek, który ma za sobą jakieś ciężkie doświadczenie przeżywa je wciąż na nowo w ten sam sposób. Terapeuta pomaga w znalezieniu ścieżki w mózgu pozwalającej na przetworzenie wspomnienia. Służą temu systematycznie powtarzane ruchy oczu. Przykre wspomnienie zostaje połączone z informacjami przetworzonymi, a to sprawia, że dokonuje się zmiana w przekonaniach na temat własnej osoby, emocjach i uczuciach. Arteterapia Arteterapia to działanie polegające na łączeniu elementów sztuki i własnej twórczości. Poprzez samodzielną pracę polegającą na tworzeniu czegoś, łatwiej komunikować się z innym, ale także zrozumieć naturę swoich problemów, szczególnie gdy masz trudności w wyrażeniu myśli i uczuć słowami. Do licznych form arteterapii należą: rysunek, malarstwo, ceramika, rzeźba, muzykoterapia, biblioterapia czy choreoterapia, czyli terapia poprzez taniec. Techniki relaksacyjne i medytacja Nauka technik relaksacyjnych polega na uczeniu się, jak stopniowo rozluźniać poszczególne grupy mięśni oraz jak spowolnić oddech. Pozwala to zapanować nad licznymi objawami towarzyszącymi lękowi. Medytacja rozwija wrażliwość i samoświadomość. Dzięki niej lepiej wiesz, co dzieje się w Twoim ciele i uczysz się, w jaki sposób pojawiają się Twoje myśli. Możesz też nauczyć się nad nimi panować, a także przekształcać myśli lękowe w takie, które lepiej Ci służą. Najlepsze techniki i ćwiczenia relaksacyjneZmiana stylu życia Zmiana sposobu odżywiania, poszukanie mniej stresującego zajęcia, aktywność fizyczna – te czynniki nie uleczą wszystkich zaburzeń lęku, ale z pewnością wspomogą walkę z nimi. W diecie powinno znaleźć się odpowiednio dużo produktów zawierających: • magnez – ten pierwiastek ma ogromne znaczenia dla funkcjonowania organizmu, a szczególnie układu magnezu znajduje się w warzywa liściastych, roślinach strączkowych, nasionach i orzechach, • wielonienasycone kwasy tłuszczowe omega-3 i omega-6 – również mają wpływ na funkcjonowanie komórek nerwowych. Najwięcej jest ich w tłustych morskich rybach i nasionach oleistych (siemieniu lnianym). Koniecznie należy zadbać także o właściwą ilość płynów. Odwodnienie, nawet lekkie, jest przyczyną podenerwowania, co sprawia, że łatwiej o atak lęku. Aktywność fizyczna to także sprawdzony sposób na poradzenie sobie z zaburzeniami lękowymi Ruch pozwala spalić nadmiar pojawiającej się energii powstałej w wyniku wyrzutu do krwi adrenaliny – hormonu walki. W czasie biegania czy innego treningu pojawiają się endorfiny – substancje, które mają kojący wpływ na samopoczucie. Choć leczenie lęku – zwłaszcza, gdy został on późno zdiagnozowany – bywa trudne, to z pewnością jest również możliwe. Istnieje wiele metod i sposobów na to, aby poradzić sobie z tym uciążliwym zaburzeniem. Polecane artykuły

leki na lęki forum